(ΚΣΤ΄ Εφεσ. ε΄, 8-19)
ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ.
«Ως τέκνα Φωτός περιπατείτε».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ο χριστιανός ζει και κινείται μέσα στο κόσμο. Συναναστρέφεται ανθρώπους που δεν εξαρτάται η ζωή τους από το Άγ. Ευαγγέλιο. Και τίθεται ένα ερώτημα στους χριστιανούς κάθε εποχής: Πως θα ζούν μέσα σ’ένα κόσμο πειρασμών και σκανδάλων ή διαφορετικά σε μία δίνη απόρριψης, αμφισβήτησης και απαξίωσης της χριστιανικής Πίστεως; Ποιά είναι η στάση του σ’ ένα κόσμο διαφθοράς και αθλιότητος; Αυτή την απάντηση επιχειρεί να δώσει στη σημερινή αποστολική περικοπή ο Απ. Παύλος...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΣΚΟΤΑΔΙ
* Ο άνθρωπος σήμερα ζεί σ’ένα σκοτάδι. Δεν γνωρίζει ποιά επιλογή να κάνει, ή και εάν γνωρίζει δεν έχει τη δύναμη να το πραγματοποιήσει. «Μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους» (Εφ. 5, 11). Άκαρπα τα έργα του σκότους. Χωρίς νόημα συντελούμενα στο ψηλαφητό σκοτάδι.
* Και όχι μόνο οι άνθρωποι πραγματοποιούν τα έργα του σκότους, αλλά και ζούν «εν κραιπάλη και μέθη». Μεθούν με οινόπνευμα και ενθουσιασμένοι, με κέφι πραγματοποιούν αυτά τα οποία αποφεύγει ο Απόστολος να γράψει στις επιστολές του. Έτσι ο άνθρωπος τραβάει το δικό του αμαρτωλό προορισμό απομακρυνόμενος απ’ όλους… από τη κοινωνία του Θεού και των ανθρώπων. Αυτό είναι το σκοτάδι: το σημείο ακοινωνησίας! Ο ένας να μην μπορεί να δει το πρόσωπο του άλλου. Άλλωστε τι σημαίνει ΑΔΗΣ; (α-ιδείν = αυτό που δεν βλέπεται).
* Αγωνίζεται λοιπόν ο χριστιανός όχι μόνο να διαφύγει αυτά τα έργα τα σκοτεινά, αλλά και να προφυλαχθεί, ώστε να μην αναμειχθεί μ’αυτούς που τα πράττουν. Είναι πάντοτε η επιταγή του χριστιανισμού. Χριστιανός χωρίς αγώνα δεν υπάρχει, χωρίς μάχη δεν γίνεται κάποιος στρατιώτης.
Β) ΦΩΣ
* Το σκοτάδι το διώχνει μια φωτεινή πηγή. «Ως τέκνα Φωτός περιπατείτε» (Εφ. 5, 8). Το φως είναι σημάδι θεϊκής παρουσίας, τόσο στη Π.Δ. όσο και στη Κ.Δ. (στήλη πυρός στην έρημο, Μεταμόρφωση κ.λπ.). Το πνευματικό σκοτάδι που σας κυκλώνει, φωνάζει ο Απόστολος, να το απομακρύνετε με το θεϊκό Φως που έχετε πάρει από το Χριστό. («Είδομεν το Φως», Άγια Μυστήρια, Θεία Κοινωνία). Το σκοτάδι δεν χρειάζεται «ειδική» προσπάθεια για να φύγει, φτάνει η παρουσία του φωτός.
* Μεθούν οι άνθρωποι του σκότους; «Μεθύστε» και εσείς, όχι με οινόπνευμα, αλλά με Πνεύμα Άγιον για να «πλημμυρίσει» ο καρδιακός σας χώρος με αγάπη Θεού «λαλούντες εαυτοίς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικές» (Εφ. 5, 19). Η «πλημμύρα» της χάριτος του Θεού θα σας κάνει πάντοτε θαρραλέους, δυνατούς και χαρούμενους.
* Ο Χριστός μας θέλει να «παλεύουμε» μέσα στο κόσμο. Έφτιαξε τη χορεία των μαθητών και τους έστειλε με «όπλο» τη φωτεινή διδασκαλία να εκδιώξουν το σκότος της αθεΐας. Τους άφησε να αγωνίζονται ενάντια στη σήψη και τη διαφθορά και τους είπε να γίνουν το «αλάτι» που προλαβαίνει τη σήψη και η «ζύμη» που ζυμώνει με άγιο προζύμι το «αλεύρι» της κοινωνίας. Αυτό κάνει και σήμερα ο χριστιανός, γίνεται κάτι απ’ αυτά, γίνεται «πυξίδα» και προσανατολίζει σιωπηλά και μυστηριακά τη κοινωνία. Παρουσιάζει τα ιδανικά του Χριστού μέσα από τις αδυναμίες του.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το σκοτάδι είναι μία πραγματικότητα. Το αντιμετωπίζουμε κάθε νύχτα. Δεν παραπονιόμαστε γι’αυτό, ούτε το καταριόμαστε. Αλλά απλά, απλούστατα, ανάβουμε το φως και το σκοτάδι γύρω μας χάνεται... Το φως του Χριστού, η χάρις του Χριστού έχει τη δύναμη να μεταμορφώσει τα πάντα. Εδώ «αλλάζει» κάθε Κυριακή μπροστά στα αμαρτωλά μάτια μας το ψωμί και το κρασί σε Σώμα και Αίμα Του, πανάγιο και φωτεινό. Αντί να «θρηνούμε» γι’αυτό που έχουμε γύρω μας ας φροντίζουμε να βάζουμε το Φως μέσα μας. Γύρω μας τότε όλα θα λάμπουν φωτεινά και αληθινά...
