ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κυκλάδων κ. Σάββα
(Εβρ. ια΄, 24-26, 32-40)
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
«ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ο Απ. Παύλος στην σημερινή του επιστολή απευθύνεται στους Χριστιανούς που προήλθαν από την τάξη των Εβραίων. Επειδή αρνήθηκαν την Ιουδαϊκή πίστη περνούσαν σκληρές δοκιμασίες, ως αντίποινα εκ μέρους των παραδοσιακών Ιουδαίων. Έτσι θέλει να τους δυναμώσει, να τονίσει τη δύναμη της πίστεως προβάλλοντας μία σειρά από ηρωικά παραδείγματα της Π.Δ., που αφορούν πνευματικά αναστήματα που έμειναν αμετακίνητα στην πίστη του Ιησού. Σήμερα και εμείς, που εορτάζουμε την νίκη της Ορθοδοξίας, εναντίον κάθε αιρέσεως και ψεύτικης διδασκαλίας, αναζητούμε παράλληλα στην δική μας ζωή το σθένος εκείνο που θα μας δυναμώνει, ώστε να κρατούμε άσβεστη τη φλόγα της χριστιανικής πίστεως στην ύπαρξή μας.
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Η ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΗΜΕΡΑ
* Ο τεχνοκράτης άνθρωπος του 21ου αιώνα είναι δύσκολο να πιστέψει στην ύπαρξη του Θεού. Είναι τέτοιες οι προτεραιότητές του, οι στόχοι του, οι ασχολίες του, που δεν τον αφήνουν να δεί πέρα από την ψυχρή λογική. Η νοοτροπία στη σκέψη, η μεθοδολογία στον εργασιακό χώρο, δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια.
* Η υποταγή μας στις αισθήσεις… ότι ακουμπάω, ότι ψηλαφώ, ότι βλέπω, ότι αισθάνομαι και απολαμβάνω, δεν δίνουν ερεθίσματα για κάτι ανώτερο και υπερφυσικό. Κάπου κάπου υπάρχει η αναγκαιότητα ενός θαύματος (ιατρικό, οικονομικό, εργασιακό), αλλά όταν και αυτό γίνει (αν γίνει) ξεχνούμε τις όποιες προσευχές και ταξίματα και θυμόμαστε τα προτερήματά μας, τα ταλέντα μας, τις ικανότητές που μας «χάρισαν» μία επιτυχία.
* Η πίστη ανήκει στις γιαγιάδες και στα μικρά παιδιά που κοινωνούν για να «βγάλουν χρυσό δοντάκι» και να πάνε καλά στα μαθήματά τους. Γι’ αυτό δεν κουνιόμαστε τις Κυριακές από τα κρεβάτια μας, γιατί δεν πιστεύουμε ότι κάτι υπάρχει στην εκκλησία, ότι κάπου ωφελεί η πίστη στον Χριστό, αλλά στηριζόμαστε στην ομορφιά (που κρατάει μέχρι τα 40α), στο χρήμα (που εξανεμίζεται με την πρώτη συμφορά) ή στην υγεία του σώματος (που δεν ξέρεις πότε θα σου βγεί το πρόβλημα).
Β) Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
* Διαφορετική άποψη φαίνεται να υπάρχει σ’αυτούς όλους που αναφέρει ο Παύλος. Έδωσαν την ζωή τους όχι μόνο με έναν θάνατο, αλλά με μαρτύριο σκληρό και οδυνηρό (αναλ. ετυμπανίσθησαν, επρίσθησαν). Τί ήταν όλοι αυτοί παράλογοι; Φανατισμένοι; Άξεστοι; Ανόητοι; Η θρησκευτική μας πίστη δεν είναι παρατήρηση με τα φυσικά μας μάτια, ούτε μία αυθαίρετη προσωπική γνώμη. Είναι δώρο και χάρισμα. Είναι φως που απλώνεται στην ύπαρξή μας με την γνώση του Θεού μέσα από τα Άγια Μυστήρια.
* Είναι αίσθηση ψυχής που προέρχεται από την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο και το αντίθετο φυσικά. Ο άνθρωπος λαμβάνει μυστικά και μυσταγωγικά την χάρη του Ιησού και με φώτιση ουράνια επιτελεί τα πάντα στην ζωή του. Μήπως έτσι εξηγούνται και οι διωγμοί και τα μαρτύρια και ο θάνατος ακόμα για την πίστη στην αλήθεια του Ιησού Χριστού;
* Ένας μεγάλος Θεολόγος αναφέρει, ότι για να είναι κάποιος πιστός χριστιανός πρέπει να ζει τρείς μεγάλες αλήθειες:
1. Να ανήκει στην εκκλησία: να γνωρίζει τις δογματικές αλήθειες που υπάρχουν στον χώρο, το μυστήριο της οικονομίας του Θεού, να υπάρχει αποστολική διαδοχή χάριτος, γιατί όπου υπάρχει αυτή έχουμε αλήθεια και χάρη.
2. Να είναι Ορθόδοξος: πορεία σωστή και Ορθόδοξη διδασκαλία. Ενωμένη με την ζωντανή παράδοση του Χριστού, την Αγία Τριάδα. Δεν φτάνει να πιστεύουμε, αλλά να πιστεύουμε ορθά χωρίς να αλλοιώνουμε κάτι.
3. Ευχαριστία του Θεού: να συμμετέχουμε με επίγνωση στο Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας, που σημαίνει ότι βιώνουμε προσωπικά τον Χριστό. Εδώ απαγγέλουμε το Σύμβολο της Πίστεως, κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα Του, γινόμαστε μέλη Του.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός και η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας (Θαύμα – ανάλυση). Αναφορά και για το τροπάριο «Σου η τροπαιούχος δεξιά» που με ευγνωμοσύνη ο Άγιος έγραψε για την περίσταση.
