Ο ΘΕΟΣ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
«Άνανδρος ειμί και πως τέξω Υιόν»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Πάντοτε ο Χριστιανός αισθάνεται μια οικειότητα με το πρόσωπο της Πανάγνου. Νιώθει ότι η μικρή κόρη Μαριάμ είναι το σημείο σύνδεσης της γης με τον ουρανό. Το μεταξύ Θεού και ανθρώπων, θεϊκού και ανθρώπινου στοιχείου. Απόψε, που η εκκλησία την τοποθετεί στο κέντρο του ναού και της υπάρξεώς μας, καταλαβαίνουμε μυστικά, ότι η Θεοτόκος μιλάει για λίγο με τη δική μας γλώσσα προς τον Θεόν. Δείχνει την «αμφιβολία» της για το πως θα συμβούν όλα τα θαυμαστά που ετοίμασε ο Τριαδικός Θεός στην ύπαρξή της. Σαν και εμάς που προβληματισμένοι βάζουμε «πως», «μήπως» και «αν» στα σχέδια του Θεού...
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) Η ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
* Η ορθολογιστική αντίληψη της ζωής, οι συνθήκες διαβίωσης, η σημασία των αριθμών δημιουργούν ένα τείχος στον νου, ώστε τα μηνύματα του ουρανού να φαντάζουν ακατόρθωτα. Είναι εξάλλου η απόσταση θείου και ανθρώπινου μεγάλη, γι’ αυτό και η Παναγία «απορεί» με τα λόγια του Αρχαγέλλου. «Πως θα γεννήσω τον Θεόν;».
* Ακούγοντας τη διδασκαλία της εκκλησίας ο σύγχρονος άνθρωπος διαλογίζεται· «πως θα καταφέρω να εφαρμοστούν αυτά στο σήμερα;». «Πως θα νηστέψω;» ή «πως θα εγκρατευτώ;» ή «πως θα μεταλάβω;» ή «πως θα μιλήσω στον εχθρό μου;»... Όλα αυτά που κάθε στιγμή μας απασχολούν μοιάζουν κατ’ αναλογίαν με το δισταγμό της Θεοτόκου μπροστά στο ανυπέρβλητο μεγαλείο του να λέγεσαι… Μητέρα του Θεού!
* Η απάντηση και για μας, αλλά και για την Παναγία μας είναι μία: «Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι» (Λουκ. 1, 35). Που σημαίνει ότι κάθε τι που δείχνει ακατόρθωτο και υψηλό σε βαθμό δυσκολίας αν έχει την Αγία συμμαχία του Αγ. Πνεύματος, του Τριαδικού Θεού τότε μπορεί να πραγματοποιηθεί. Αυτό που παραθεωρεί ο άνθρωπος και που ο Θεός φωνάζει: «άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. 15,4).
Β) ΔΟΚΙΜΑΖΩ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΩ ΕΜΠΕΙΡΙΚΑ
* Όλα όσα μας προβληματίζουν στο δρόμο του Χριστού μπορούν να απαντηθούν μέσω εμπειριών, όταν ζούμε όσα λέει η διδασκαλία Του. Δεν μπορείς να ξέρεις τη γεύση ενός γλυκού χωρίς δοκιμή. Γι’ αυτό κάνουμε μία καινούρια αρχή ζώντας σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και πλέον εμπειρικά έχουμε τη δυνατότητα να πολεμήσουμε τις τυχόν αμφιβολίες μας.
* Αλλά και η Παναγία μας αυτό έκανε. Είπε ναί στην είδηση του ουρανού και σιγά – σιγά η ζωή της άρχιζε να γεμίζει εμπειρίες πρωτόγνωρες, αλλά και θαυμαστές ενέργειες. Αναζητούσε τον Ιησού στην μεγάλη εορτή της σκηνοπηγίας και τον έβρισκε στο ναό να διδάσκει και να καταπλήσσει τους σοφούς της εποχής, και να της λέει ότι βρίσκεται στο σπίτι του Πατέρα Του. Καταλάβαινε ότι είχε να κάνει με κάτι μοναδικό, ώστε με ιερό δέος να πεί κάτι που η εκκλησία το έκανε καθημερινό της ύμνο: «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο, ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός»!
* Όταν ο Χριστός μπεί στην ζωή του πιστού, μέσα από τα Άγια Μυστήρια, του χορηγεί γνώση, φώτιση, ώστε να απαντάει σε όλες τις αμφιβολίες, τόσο βέβαιος, ώστε να γίνεται κήρυκας και στους διπλανούς του. Βλέπει «μεγαλεία» να συντελούνται στην ύπαρξή του, να ελέγχει τον θυμό, να μην ανταποδίδει την κακία και την αδικία, να δείχνει μεγαλοψυχία και να κάνει πράξεις με προσανατολισμό την ουράνια καταγωγή του.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Σήμερα λοιπόν, αυτό το κατανυχτικό απόγευμα της Παρασκευής, μέσα στην Αγία μυστηριακή ατμόσφαιρα της Τεσσαρακοστής, σας είδα βιαστικά να μαζεύετε τις όποιες εκκρεμότητες στο σπιτικό σας, να ξεχνάτε τον πονοκέφαλο της δουλειάς και τα όποια προβλήματα. Φτάσατε τρέχοντας μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, στην αγκαλιά της εκκλησίας, για να καταθέσετε τα προβλήματα, τα διλήμματά σας και επιπλέον να λάβετε απάντηση στα ερωτήματα και στις αμφιβολίες σας. Εύχομαι τούτο να σας το έδωσε απόψε η «Κεχαριτωμένη κόρη» η Μαρία, η Μητέρα του Χριστού.
