‘’ καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς ‘’.
Στην σημερινή Κυριακή διαβάζεται η παραβολή της κρίσεως από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου.
Είναι η περιγραφή της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού.
Πράγματι -λέει ο Αγ. Κύριλλος Ιεροσολύμων-στον Κύριον τα πάντα, ως επί το πλείστον, είναι διπλά.
Διπλή γέννησης, μία από τον Πατέρα προαιωνίως και μία από την Παρθένο στους εσχάτους καιρούς.
Δύο κάθοδοι, μία η αφανής ‘’ ὡς ἐπί πόκον ‘’ και δευτέρα η ένδοξος και επιφανής, η μέλλουσα.
Κατά την πρώτη παρουσία σπαργανώθηκε στη φάτνη, στη δεύτερη ενδύεται ‘’ το φῶς ὠς ἰμάτιον ‘’.
Στην πρώτη ‘’ὑπέμεινε σταυρόν και ἐσχύνη ‘’, στην Δευτέρα θα έλθει δορυφορούμενος από στρατιές αγγέλων.
Έρχεται ο Σωτήρ όχι για να δικαστεί, αλλά για να δικάσει.
Ο Χριστός για τον εαυτό του χρησιμοποιεί πάντα την έκφραση ‘’ο υιός του ανθρώπου’’,
Με τον ορισμό αυτό θεωρεί τον εαυτό του αντιπρόσωπο όλης της ανθρωπότητας.
Όπως ο Αδάμ με την πτώση του έφερε στην ανθρώπινη φύση τον θάνατο, την φθορά και τους δερμάτινους χιτώνες.
Τώρα με τον υιό του ανθρώπου και την ανάσταση του, η ανθρώπινη φύση πάτησε τον θάνατο και την φθορά.
Ότι έπρατε ο Κύριος, το έπρατε ως αρχηγός του ανθρωπίνου γένους.
Ποια όμως είναι τα ‘’ ἔθνη πάντα ‘’, τα οποία θα κρίνει ο Κύριος; ;
Θεωρώ ότι ο όρος ‘’ ἔθνη ‘’ έχει την έννοια εθνικοί, ειδωλολάτραι.
Όπως αναφέρει και ο Απόστολος Παύλος και δεν αφορά τους Ορθοδόξους Χριστιανούς.
Επίσης η αναφορά του όρου – ο υιός του ανθρώπου—γενικά.
Ακόμη η αψευδής βεβαίωση του Κυρίου
‘’ ὁ τόν λόγον μου ἀκούων καί πιστεύων τῶ πεμψαντί με ἔχει ζωήν αἰώνιον, και εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται,
Αλλά μεταβέβηκε ἐκ τοῦ θανάτου εἰς την ζωήν ‘’.
Επείσης και ο λόγος του Παύλου που με περίσσια σαφήνεια εξηγεί : Α΄ Θες δ, 16-17.
‘’ ὅτι αὐτός ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῆ ἀρχαγγέλου και ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ΄ οὐρανοῦ,
καί οἰ νεκροί ἐν Χριστῶ ἀναστήσονται πρῶτον , ἔπειτα ἡμείς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι,
ἅμα σύν αὐτοῖς ἀρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα καί οὕτω πάντοτε σύν Κυρίῳ ἐσόμεθα’’.
Δηλαδή κατά τον Παύλο οι χριστιανοί νεκροί θα αναστηθούν θα ενωθούν με τους ζωντανούς χριστιανούς.
Όλοι μαζί θα αρπαχθούν με νεφέλες (το βασιλικό όχημα) και θα συναντηθούν με τον Κύριο.
Επίσης και πολλοί Πατέρες διαβεβαιώνουν ότι εάν από τούτη την ζωή ο άνθρωπος γίνει κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος δεν έρχεται σε κρίση.
Εξ άλλου το κριτήριο των εθνών στην παραβολή δεν είναι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις τους.
Οι λατρευτικές τους συνήθειες, ότι παρέλειψαν κάποιο λατρευτικό καθήκον.
Ότι είχαν διατυπώσει κάποια πλάνη η αιρετική διδασκαλία, ότι έσχισαν τον χιτώνα Του, ότι αποστάτησαν από την Ορθοδοξία.
Δεν τους κρίνει διότι δεν ανήκουν στην Εκκλησία που έκτισε με τίμιο Αίμα Του.
Δεν τους τιμά για την άσκηση τους, τις μεγάλες νηστείες τους.
Επειδή έδωσαν το αίμα τους, ότι έμειναν σθεναροί στην ομολογία της Πίστεως δίνοντας τα πάντα και την ζωή τους προς τούτο.
Κάτι που πρώτα πρώτα θα μακάριζε και θα επιβράβευε ο Κύριος.
Άρα μάλλον μπροστά του είναι όλοι οι μη χριστιανική ανθρωπότητα, τα έθνη τα ‘’ φύσει τα του νόμου ποιούσει ’’
Μπροστά στον Δεσπότη Χριστό στη διήγηση παρουσιάζονται οι άνθρωποι όντες πρόβατα και ερίφια.
Δεν τους κάνει ο Κύριος μετά από κρίση και έκδοση απόφασης προς τούτο, ο κριτής έχει μπροστά του πρόβατα και ερίφια.
Οι άνθρωποι από τούτη τη ζωή και μετά από δική τους επιλογή γίνονται ερίφια η πρόβατα και έτσι πεθαίνουν.
Όταν θα αναστηθούμε η αστραπή της θεότητος θα αποκαλύψει τι είναι ο καθένας, δεν θα μας κάνει.
Αυτή την αποκάλυψη των καρδιών μπορεί να την δει κανείς στην περίπτωση της μοιχευομένης γυναίκας.
Ήρθαν οι Ιουδαίοι με πέτρες στα χέρια για να λιθοβολήσουν την ενοχή.
Φυσικά θεωρούσαν τους εαυτούς τους χωρίς προβλήματα, ενοχές απέναντι στον Νόμο.
Όταν ο Κύριος σήκωσε το κεφάλι του και τους σάρωσε με το βλέμμα του και είπε ο αναμάρτητος να ρίξει πρώτος το λιθάρι, τότε όλοι άφησαν τις πέτρες και έφυγαν.
Η αστραπή της Θεότητος από το βλέμμα του Χριστού φανέρωσε στον καθένα τι είναι.
Τον πραγματικό του εαυτό και όχι αυτό που φαίνονταν, που έδειχναν ότι είναι.
Στην Δευτέρα Παρουσία η φανέρωση αυτή θα είναι δημόσια.
Φυσικά δεν θα ανοιχθούν βιβλία η τεφτέρια όπου θα υπάρχουν σημειώσεις για τις πράξεις ή τις αμαρτίες του κάθε ανθρώπου.
Τα βιβλία που θα ανοιχθούν είναι οι καρδιές των ανθρώπων και θα φανερώσουν την ποιότητα του κάθε ένα.
Ο υιός του ανθρώπου ονομάζεται από τον κύριο Βασιλεύς. Είναι ο Βασιλεύς της Δόξης.
Αυτόν που δεν κατάλαβαν οι Εβραίοι και τον σταύρωσαν.
Καλεί αυτούς που είναι στα δεξιά του ‘’ δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου ‘’ ,
Τους προσφέρει ως κληρονομιά την Βασιλεία την ετοιμασμένη από καταβολής κόσμου.
Πράγματι η βουλή του Πατρός για την θέωση των ανθρώπων κατά χάρη υπήρχε πριν την δημιουργία και των αγγέλων.
Σαν αιτία μιας τέτοιας αμοιβής αναφέρεται η ύπαρξης έργων αγάπης προς αυτούς που πεινούν που διψούν.
Τούς ασθενείς, τούς φυλακισμένους, τους γυμνούς και πάσχοντας.
Η έκπληξη των ευλογημένων οφείλεται βέβαια όχι στο γιατί αποδίδονται σε αυτούς αγαθοεργίες τις οποίες δεν έπραξαν.
Αλλά γιατί λέγονται ότι τα έπραξαν προς τον ίδιον τον υιό του ανθρώπου.
Κάτι που αποδεικνύει ότι έδωσαν την αγάπη τους με ταπείνωση και χωρίς υπολογισμούς αμοιβών και μισθών.
Η ταύτισης των ελάχιστων αδελφών προς τον υιόν του ανθρώπου γίνεται διότι ο Χριστός σαν γιος του ανθρώπου.
Είναι κατά μοναδικό τρόπο αντιπρόσωπος της ανθρωπότητας.
Οι ελάχιστοι αδελφοί του Χριστού είναι όλοι οι πεινώντες, οι διψώντες, οι γυμνοί, οι ασθενείς.
Οι φυλακισμένοι, όλοι όσοι πάσχουν σε αυτόν τον κόσμο όπως έπαθε και ο υιός του ανθρώπου.
Όταν ο κριτής απευθύνεται σε αυτούς που είναι στα αριστερά του τους αποκαλεί καταραμένους όχι όμως από τον Πατέρα.
O Θεός δεν καταράτε κανένα μόνο αγαπά είτε τους ανθρώπους είτε τους αγγέλους.
Η κατάρα είναι ο ανθρώπινος χαρακτηρισμός των αποτελεσμάτων κάθε τραγικής αποτυχίας μας.
‘’ Οὐ γάρ αὐτός αὐτους κατηράσατο, ἀλλά τά οἰκεῖα ἐργα. ‘’ Χρυσόστομος.
Οι καταραμένοι στέλνονται στο πυρ το αιώνιο το οποίο φυσικά δεν είναι ένας υλικός τόπος βασανιστηρίων.
Με φωτιές, με λάκκους από ασβέστη και πίσσα και άλλα απεχθή μεσαιωνικά βασανιστήρια.
Πράγματα εντελώς κακόδοξα και προσβλητικά για την Εκκλησία όταν εικονίζονται.
Το πυρ είναι η αγάπη και το έλεος του Θεού που για εμάς είναι ευλογία και χάδι και χαρά και αναψυχή.
Ενώ για τους εχθρούς Του η ίδια αυτή η αγάπη είναι φωτιά.
Για ένα χριστιανό το νερό του αγιασμού είναι ευλογία και αναψυχή, ένας δαιμονιζόμενος φωνάζει εάν ραντιστεί με καις με καις.
Τον Αγ. Νεκτάριο οι δαιμονιζόμενοι τον ονόμαζαν καψάλη.
Ο Θεός ότι δημιούργησε, είτε τον κόσμο των αγγέλων, είτε το σύμπαν και εμάς.
Το έκανε από το ξεχείλισμα της αγάπης του και μόνο, για θέωση και αγιασμό.
Δεν ετοίμασε κανένα πυρ κάπου ξεχωριστά φυλαγμένο για τους δαίμονες.
Ετοιμασμένη είναι η Βασιλεία Του, ετοιμασμένη και η κόλαση διότι και τα δύο είναι η υπάρχουσα απ΄ αιώνων αγάπη Του.
Ο Θεός για κανένα άνθρωπο δεν ετοίμασε τιμωρία αν ο άνθρωπος ακούει την τελική καταδίκη του αυτό οφείλεται όχι στον Θεό αλλά στον ίδιο και στις επιλογές του.
Αιτία της καταδίκης εδώ είναι η παράλειψη της εκτέλεσης έργων αγάπης προς τους φτωχούς και πάσχοντας.
Σε κανένα άλλο κείμενο της Καινής διαθήκης δεν τονίζεται με τέτοια έμφαση όπως εδώ.
Ότι ή μη τήρηση της εντολής της αγάπης είναι το πλέον σοβαρό παράπτωμα που μπορεί να προκαλέσει αιώνια καταδίκη.
Υπογραμμίζει ο Κριτής ότι η κόλασης θα είναι αιώνιος όπως και η ζωή είναι αιώνιος.
Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες περί της Παπικής πλάνης για ορισμένο χρόνο τιμωρίας στην κόλαση και επιστροφή στην Βασιλεία.
Ακόμη είναι χαρακτηριστικό το ρήμα ‘’ ἐποιήσατε’’, ‘’ οὐκ έποιήσατε’’ το οποίο βρίσκεται σε πολλά σημεία της περικοπής.
Αυτό δείχνει την έμπρακτη άσκηση της αγάπης, και όχι γενικώς την αγάπη των ανθρώπων.
Οι Πατέρες ερμηνεύουν την παραβολή όχι μόνο από την πλευρά της υλικής συμπαράστασης στους έχοντας ανάγκη, ασθενείς και φυλακισμένους.
Αλλά και στην πολύ πιο σοβαρή προσφορά, στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη πνευματικής τροφής και δίψας.
Πεινούν και διψούν για αλήθεια, για γνωριμία του Θεού.
Αυτή η βοήθεια μπορεί να γίνει με το παράδειγμα μας και την προσευχή μας για τον συγκεκριμένο πλησίον μας.
Επίσης μας υπογραμμίζουν ότι ο Κύριος πεινά και διψά την σωτηρία μας και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό.
Εμείς πρέπει να κορέσουμε αυτή την πείνα και δίψα Του με την προσπάθεια μας για σωτηρία.
Ακόμη ότι στέκει στο βάθος της καρδιάς μας και περιμένει να τον επισκεφτούμε και να εξαγοράσουμε τον χρόνο της σωτηρίας μας.
Περιμένει στην πόρτα της οικίας μας που λέγετε πρόσωπο και κρούει για να τον ανοίξουμε και να τον φιλοξενήσουμε, να μας γνωρίσει και να τον γνωρίσουμε.
Έρχεται να προσφέρει και όχι να πάρει, να δώσει και όχι να ζητήσει.
Μεγάλη προσοχή όμως στην πλάνη που απεργάζεται ο διάβολος με τα έργα και μας φουσκώνει ότι τάχα είμαστε του Χριστού.
Πολλές φορές μας δίνει δυνάμεις προφητειών, ιάσεων και άλλων
‘’ χαρισμάτων ‘’.
Θέλει να μας πλανίσει και να πλανίσει και τους αδυνάτους.
Λέει ο Κύριος Ματθ. 7, 21-23
‘’ πολλοί ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνη τῆ ἡμέρα, Κύριε,Κύριε, οὐ τῶ σῶ ὀνόματι προεφητεύσαμεν,
καί τῶ σῶ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καί τῶ σῶ ὀνόματι δυνάμεις πολλάς ἐποιήσαμεν;
καί τότε ὁμολογίσω αὐτοίς ὅτι οὐδέποτε ἕγνων ὑμᾶς ἀποχωρεῖτε ἀπ΄ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι την ἀνομίαν’’.
Μήπως πρέπει να συγκρίνουμε τους νεόκοπους ‘’ αγίους ‘’ όπως θέλουν να τους παρουσιάσουν οι αιρετικοί οικουμενιστές.
Με θαύματα και προφητείες με τούτα τα λόγια του Κυρίου, ότι είναι εργαζόμενοι την ανομία.
Δεν τα λέγω εγώ ΚΥΡΙΟΣ ΕΦΗ.
Αθανάσιος Κατσίκης
αρχιτέκτων
