ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κυκλάδων κ. Σάββα (Ματθ. ιδ΄, 22-34)
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ
«Θαρσείτε, εγώ ειμί∙ μή φοβείσθε»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Με αυτά τα λόγια, ο Κύριός μας, καθησυχάζει τους μαθητές Του την ώρα της τρικυμίας. «Εγώ ειμί∙ μή φοβείσθε», ακούγεται η γνώριμη φωνή του Ιησού, η φωνή του Ποιμένος μέσα στην αντάρα και το χαλασμό. Το άκουσμά της μεταδίδει εμπιστοσύνη και ελπίδα στους φοβισμένους μαθητές. Κυριαρχική η φωνή Του, γεμάτη μεγαλείο και εξουσία. «Φωνή Κυρίου επί υδάτων» (ακολουθία Θεοφανείων) ή όπως λέγει ο Μέγ. Βασίλειος, «παν ύδωρ επείγεται υπουργών», δηλαδή κάθε νερό βιάζεται να υπηρετήσει την εντολή, το σχέδιο του Θεού. Έτσι και στην σημερινή ευαγγελική περικοπή αυτό που φαντάζει υπερφυσικό και παράδοξο, στην ενέργεια του Παντεπόπτου Θεού είναι κάτι «φυσικό».
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΤΡΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
* Αν διαβάσουμε προσεκτικά την περικοπή αυτή θα δούμε πολλούς τρόπους με τους οποίους μας βοηθά ο Χριστός να Τον συναντήσουμε, ενώ παράλληλα θα διακρίνουμε και εμείς ανάλογους τρόπους αποδοχής της χάριτός Του στην ύπαρξή μας. Για να γίνει η συνάντηση μαζί Του θα πρέπει να υπάρξει κάποιος «συντονισμός», διαφορετικά δεν θα υπάρξει το επιθυμητό πνευματικό αποτέλεσμα.
* Μερικές φορές ο Χριστός αποσύρεται παιδαγωγικά από την ζωή μας, αναστέλλει την χάρη Του και μας αφήνει να δοκιμαστούμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να καταλάβουμε την αδυναμία μας και να εκφρασθεί παράλληλα η προσωπική μας ελευθερία. Υπάρχουν φορές που στην ζωή μας φαινόμαστε μόνοι και εγκαταλελειμμένοι και απ’ Αυτόν τον ίδιο τον Θεό. Πουθενά φως, παρηγοριά, ελπίδα, μια διέξοδος, μια ενθαρρυντική κίνηση στην ζοφερή πραγματικότητα.
* Άλλες φορές έρχεται μέσα στα κύματα της ζωής, στους πειρασμούς μας, και μας ζητά να βγούμε από το πλοίο της ζωής μας, από την φιλαυτία, από τον εγωισμό μας και να βαδίσουμε πάνω στα κύματα γιατί εκεί θα δοκιμασθεί η πίστη μας. Εμείς ολιγοπιστούμε, δεν έχουμε την ανδρεία να φύγουμε από το «καταφύγιο» του εαυτού μας και κλεινόμαστε στην φυλακή του «εγώ».
* Άλλοτε πάλι «εγκαθίσταται» στο πλοίο της ψυχής μας και σκορπίζει γαλήνη και ειρήνη. Και τότε βλέπουμε πως ήταν η ζωή μας χωρίς κυβερνήτη τον Χριστό… που «βολόδερνε» το σκάφος της υπάρξεώς μας χωρίς τιμόνι, χωρίς πυξίδα, χωρίς προορισμό και δραττόμενοι της ευκαιρίας αναθεωρούμε την πορεία μας, ώστε να μην περάσουμε ξανά από επικίνδυνα νερά.
Β) Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
* Ο ψαλμωδός πολύ χαρακτηριστικά γράφει: «Του βίου την θάλασσα υψουμένη καθορών», φράση που υποδηλώνει την καθημερινή πάλη που καλείται να δώσει ο άνθρωπος μέσα στα κύματα της τρικυμιώδους ζωής. Αγωνία για να ξεπεράσει τους φόβους και τις σκέψεις που βασανιστικά ο νούς διοχετεύει στο σώμα. Το παρόν, το ένοχο παρελθόν, το αβέβαιο μέλλον συγκροτούν ένα «εκρηκτικό μείγμα» νοημάτων που διέρχονται σαν αστραπές κάθε στιγμή ημέρας και νυκτός από την ύπαρξή μας.
* Η παρουσία του Κυρίου επιβάλλει γαλήνη. Είναι ο ενυπόστατος Λόγος, Αυτός που το πρόσταγμά Του δεν κυριαρχεί μόνο επί των στοιχείων της φύσεως αλλά ενισχύει την πίστη που «τρεμοπαίζει» κατά την ώρα του πειρασμού και της δοκιμασίας. Είναι σημαντικό λοιπόν να έχουμε θεμέλιο, να ξέρουμε που χτίσαμε την οικοδομή της υπάρξεώς μας. Σε τι βάθος, με ποιά υλικά, με ποιό τρόπο. Είναι σωτήριο να έχουμε κάνει σωστές επιλογές.
* Ο Πέτρος βγήκε από το πλοίο και μπήκε στα αφρισμένα κύματα. Τί του έδωσε τέτοια δύναμη; Η αγάπη και η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Χριστού! Αυτό χρειαζόμαστε για να νικούμε στις καθημερινές δυσκολίες. Να βλέπουμε Αυτόν και όχι τα κύματα γύρω μας. Το Πρόσωπό Του και όχι τις φοβίες και την φιλαυτία μας. Ότι είναι αδιανόητο στην λογική είναι δυνατό με την πίστη και την αγάπη. Αυτό είναι το μεγάλο δίδαγμα σήμερα για μας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αν μ’ ένα πλοίο ταξιδεύεις, όσο μεγάλο και σύγχρονο και αν είναι, όπου και αν πρέπει πας, κοίταξε, και θα δεις ότι έχει άγκυρα. Άγκυρα, για το δικό μας πλοίο της ζωής, γίνεται η εμπιστοσύνη και πίστη μας στον Θεό. Αυτή η άγκυρα θα μας κρατήσει ασφαλείς σ’ ότι άνεμο και αν συναντήσουμε, σ’ ότι μανούβρα και αν απαιτηθεί να κάνουμε στη διάρκεια του «ταξιδιού» της ζωής. Σε κάθε φόβο και σε κάθε τρικυμία ας σηκώνουμε τα μάτια προς τον Κύριο, η ψυχή μας ας φωνάζει σαν τον Πέτρο, «Κύριε σώσον με»! Να είμαστε βέβαιοι, ότι η απάντηση θα φθάσει πολύ σύντομα και αποτελεσματικά.
Περί των κηρυγματικών σχεδιαγραμμάτων
