(Εβρ. θ΄ 11-14)
ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ
«διά δε του ιδίου αίματος εισήλθεν εφάπαξ είς τα Άγια, λύτρωσιν αιωνίαν ευράμενος».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Στην Π. Δ. αναφέρεται σήμερα ο Απ. Παύλος προβαίνοντας σε μία σύγκριση που διαχωρίζει τον λειτουργικό τύπο από την ουσία και την πραγματικότητα. Η Εκκλησία προχωράει εορτολογικά και πλησιάζει στην εορτή του Πάσχα. Οι Άγιοι Πατέρες έκριναν απαραίτητο να δώσουν έμφαση στην Θυσία του Ιησού Χριστού. Ο Αρχιερεύς των Εβραίων μία φορά τον χρόνο έμπαινε στην σκηνή του μαρτυρίου στον Ναό του Σολομώντα και ράντιζε τον ιερό χώρο με αίμα τράγων και προσφορών του θυσιαστηρίου. Συγχρόνως έκανε δεήσεις για τον ίδιο και τον λαό. Αυτή η θυσία προεικόνιζε την θυσία του Ιησού Χριστού, την τελεία και άμωμο, με θύτην και θύμα τον Μέγα Αρχιερέα Ιησού Χριστό, ο οποίος με το δικό Του Πανάγιο Αίμα ξεπλένει τα αμαρτήματά μας και καθαρίζει τις συνειδήσεις μας.
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Α) ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ
* Η επιθυμία των ανθρώπων για κάθαρση και εξαγνισμό ανιχνεύεται σε όλες τις θρησκείες και είναι πανάρχαια. Η ψυχική λύτρωση και απαλλαγή από τους μολυσμούς δημιουργούσε τελετές μυστηριακές, αιματηρές θυσίες, ολοκαυτώματα ακόμα και προσφορές διαφόρων ζώων εκ μέρους των ανθρώπων. Ποταμοί αιμάτων, μάταια εκχυνόμενοι, δεν είχαν αποτελέσματα ή το καλύτερο σταματούσαν έως και την σωματική κάθαρση.
* Αλλά και στην Π. Διαθήκη υπήρχε ένα παχυλό πνευματικό σκοτάδι. Έτρωγαν από όσα θυσίαζαν και το αίμα το έριχναν στον βωμό, στη βάση, για να επιτύχουν την κάθαρση. «Νηπιακός ο λογισμός», γράφει ο Άγ. Μάξιμος ο Ομολογητής. Πως ένας φόνος, μία σαρκική αμαρτία να φύγει από την συνείδηση χωρίς την άνωθεν επέμβαση, χωρίς κάτι τελειότερο και μη γαιώδες;
* Και όντως αυτό μπορούμε να το βιώσουμε στην ύπαρξή μας. Ο τύπος είναι ένα μέγεθος διαφορετικό από την ουσία. Χρειάζεται μία υπέρβαση να γίνει στον εσωτερικό μας κόσμο. Κάτι ανώτερο, μια ενέργεια μυστηριακή που να άπτεται της Θεότητος. Γι’ αυτό, «αμύητοι» πολλές φορές στη δύναμη της χάριτος του Θεού, απορούμε πως ένας κλέφτης θα γίνει τίμιος, πως ένας μέθυσος θα αλλάξει, πως ένας επιρρεπής στα σαρκικά πάθη θα γίνει εγκρατής κ.λ.π… Δείχνει ανυπέρβλητο το εμπόδιο. Εδώ όμως ακριβώς είναι η «ουσία» της Κ. Δ. και της θυσιαστικής προσφοράς του Διδασκάλου μας.
Β) ΤΟ ΛΟΥΤΡΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
* Η αξία της θυσίας του Ιησού είναι ανυπολόγιστη. Κατεβαίνει ο Ίδιος να θυσιαστεί. Δεν χρησιμοποιεί κάποιο άλλο μέσον. «Ουκ άγγελος, ουκ άνθρωπος, αλλά Αυτός ημάς έσωσε». Το φάρμακο της λυτρώσεως και της καθάρσεως είναι το ίδιο το Σώμα Του και το Αίμα Του. Τα ιερά μυστήρια, για να γενικεύσω τον λόγον μου, καθιστούν τον πιστό «κεκαθαρμένον», έχοντας στην ύπαρξη του την «θεοΰφαντον» στολήν.
* Το Άγιον Βάπτισμα δίνει την δυνατότητα στον χριστιανό να «φορέσει» τον Χριστό, η εξομολόγηση να ανακαινισθεί «εν Χριστώ», αλλά και το μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας παρέχει «άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον». Βλέπουμε μία συστηματική προσπάθεια να διατηρήσει ο πιστός το «κατ’εικόνα» και να φτάσει στο «καθ’ομοίωσιν».
* «Καθαριεί την συνείδησιν υμών από νεκρών έργων» (Εβρ. 9,14). Εδώ νομίζω πως βρίσκεται και η υπέρβαση από την θεραπευτική αγωγή της Εκκλησίας. Αλλάζει τελείως τον άνθρωπο, τον εξάγει από το χώρο της αμαρτίας. Φεύγει κάθε εσωτερική ενόχληση. Η συνείδησή του δεν έχει κάτι να καταμαρτυρήσει και ζει όμορφα και ανενόχλητα. «Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω τιμίω Σου αίματι» ψάλλει θριαμβευτικά η Εκκλησία μας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Οσάκις τελείται η Θ. Λειτουργία στην Αγία Τράπεζα «εσφαγμένος πρόκειται ο Δεσπότης». Είναι το μεγάλο φάρμακο για την φώτιση του νοός, την κάθαρση ψυχής και σώματος, την θέωση και αθανασία της ανθρωπίνης φύσεως, την απαλλαγή από κάθε αλλότριο στοιχείο, η ασπίδα για την αποτροπή εχθρών και παθών. Η Μεγάλη Εβδομάδα πλησιάζει. Και μαζί μ’ αυτήν κορυφώνεται η θυσία του Ιησού. «Τιμήσατε τον Θεόν πλέον της συνηθείας» φωνάζει ένας Άγιος. Ας κάνουμε κάτι βαθύτερο, κάτι προσωπικό, αποφασιστικό και σωτήριο. Έχουμε την ευκαιρία φέτος να Τον πλησιάσουμε και να καταθέσουμε αυτά που μας χωρίζουν και μας κρατούν σε απόσταση με το πρόσωπο Του. Η μεγαλύτερη δωρεά του Χριστού είναι το Πανάγιόν Του Αίμα σε μας. «Ω του μεγέθους του μυστηρίου» αναφωνεί ο Καβάσιλας. Ο Θεός ενώνεται με τον άνθρωπο. Μία τελεία ένωση χωρίς ψεγάδι και αμφιβολίες. Από την γη μπορούμε να ζήσουμε τον Ουρανό.
